Fahrstaßenlösungsgeräte
W urządzeniach mechanicznych mamy cztery główne sposoby zwalniania utwierdzenia przebiegu. Są to kolejno:
Spis treści
Zwalniacze kluczowe
Jest to najstarszy sposób zwalniania przebiegów. W tym przypadku w torach nie ma żadnych urządzeń, które wykrywają przejazd pociągu - robi to ręcznie dyżurny ruchu bądź nastawniczy. Zwalniacze kluczowe, które po przekręceniu klucza powodują zwolnienie wcześniej zablokowanego bloku, muszą być umieszczone w taki sposób, by zmusić pracownika obsługi do skierowania wzroku na tor, na który wjechał pociąg. W związku z tym są umieszczone najczęściej na zewnątrz nastawni - za oknem bądź na ścianie zewnętrznej.
Spotykane jest także inne rozwiązanie w postaci pary bloków: przebiegowy utwierdzający oraz przebiegowy zwalniający. Są stosowane wtedy, gdy przebieg utwierdza jedna nastawnia, a zwalnia go druga. Są to dwa połączone ze sobą bloki prądu zmiennego.
Jak odwzorować w TD2?
Na scenerii nie wstawiamy rail contactów, a po wjeździe pociągu musimy sami odblokować blok Pu. Uwaga! Zwalniacze kluczowe możemy stosować tylko dla przebiegów wjazdowych lub wewnętrznych na stacji, nie powinno się ich stosować dla przebiegów wyjazdowych na szlak!
Szyna izolowana z przyciskiem szynowym
Szyna izolowana z przyciskiem szynowym to jedno z najstarszych urządzeń, które pozwalają na samoczynne zwolnienie utwierdzonego przebiegu. Składa się ono z dwóch elementów - szyny izolowanej, czyli szyny ze stykami izolowanymi na obu jej końcach, oraz przykręconego do niej przycisku szynowego. Standardowa długość szyny izolowanej to 30m. Jadący tabor najpierw zwiera zestawem kołowym szynę izolowaną z drugą, nieizolowaną, a następnie swym ciężarem delikatnie ugina szynę nad przyciskiem szynowym, powodując wdmuchunięcie płynnej rtęci między igiełki stykowe zwierając je. Jednoczesne zwarcie obu szyn oraz igiełek stykowych powoduje przyciągnięcie przekaźnika włączającego. Po zjechaniu ostatniej osi z szyny izolowanej powoduje on przyciągnięcie przekaźnika zwalniającego i tym samym zwolnienie bloku Pu.
Jak odwzorować w TD2?
Umieszczamy railcontact minimum 30m za ostatnim rozjazdem dla danej drogi przebiegu. Uwaga! Szyna izolowana musi być umiejscowiona możliwie na prostym odcinku toru, na całej jej długości nie mogą leżeć płyty przejazdowe bądź inne urządzenia, mogące powodować zwarcie toków szyn. Szyna izolowana nie może znajdować się na mostach, wiaduktach bądź w pobliżu żurawi wodnych.
Elektroniczny obwód nakładany - EON-3
EON-3 to urządzenie składające się z trzech części - środkowej puszki z elektroniką, oraz dwóch skrajnych puszek odbiorczych. W puszcze środkowej znajdują się płytki drukowane (MERy) z elektronicznymi układami wysokiej częstotliwości (10kHz lub 14,6kHz), z których jedna jest nadajnikiem sygnału, a dwie odbiornikami. Nadajnik, poprzez linki przyłączeniowe, wysyła napięcie w tor, które indukuje prąd płynący od nadajnika do obu odbiorników, tworząc dwie strefy - najazdową oraz zjazdową. Jadący pociąg najpierw zwiera obie szyny w strefie najazdowej, powodując zanik prądu płynącego do pierwszego odbiornika, następnie zwiera je w strefie zjazdowej, odcinając od prądu drugi odbiornik. Jednoczesne zwarcie obu stref powoduje wzbudzenie przekaźnika włączającego, który po zjechaniu ostatniej osi ze strefy zjazdowej wzbudza przekaźnik zwalniający, który zwalnia blok Pu. EON jest obwodem bezzłączowym - do działania nie potrzebuje styków izolowanych.
Jak odwzorować w TD2?
Umieszczamy railcontact minimum 30-36m za ostatnim rozjazdem dla danej drogi przebiegu, 15-18m za szarą puszką.
Odcinki izolowane
Odcinki izolowane - klasyczne bądź w formie licznikowych układów niezajętości - także mogą służyć do zwalniania przebiegów. W przypadku ich zastosowania przebieg zwalnia identycznie jak w SCSie czy w SPK - po minięciu przez ostatnią oś ostatniego odcinka izolowanego biorącego udział w drodze przebiegu.
Jak odwzorować w TD2?
Railcontact należy wstawić w miejscu zmiany izolacji, najczęściej będzie to koniec izolacji ostatniego rozjazdu w drodze przebiegu.
