Zasady zabudowy i obsługi manipulatora PS12 i SSP

Zasady zabudowy i obsługi manipulatora PS12

Rys. 1

Manipulator PS12_04_v01 służy do sterowania rogatkami i sygnalizacją drogową dla przejazdów drogowo-kolejowych kategorii A. Manipulator znajduje się w menu edytora w następującym miejscu (Rys. 1). Manipulator umieszczamy w nastawni, a w polu etykieta (Rys. 2) wpisujemy identyfikator przejazdu. Identyfikator ten posiadają rogatki (Rys. 3) oraz sygnalizacja drogowa (Rys. 4). Oznaczenie RgP stosujemy dla rogatki prawej (RgL - rogatka lewa), SD wpisujemy dla sygnalizatorów drogowych.

Obsługa przejazdu z pojedynczymi zaporami (tylko rogatka prawa po obu stronach przejazdu)

Aby otworzyć przejazd należy wcisnąć na manipulatorze lewy zielony przycisk i trzymać go do momentu zapalenia się zielonej lampki. Analogicznie zamykanie odbywa się poprzez naciśnięcie lewego czerwonego przycisku na manipulatorze i trzymanie go do momentu zapalenia się czerwonej lampki. Kliknięcie przycisku (zielony lub czerwony) po uprzednim naciśnięciu lewego klawisza Alt spowoduje obsługę bez konieczności ciągłego trzymania przycisków (kontynuuje zamykanie/otwieranie do końca).

Obsługa przejazdu z podwójnymi zaporami (rogatka prawa i lewa po obu stronach przejazdu)

Aby obsłużyć przejazd z podwójnymi zaporami i jednocześnie zamknąć lub otworzyć wszystkie zapory należy uprzednio nacisnąć lewy klawisz SHIFT a następnie lewy przycisk (czerwony lub zielony) na manipulatorze.

Zasady zabudowy urządzeń sterowania SSP dla scenerii z urządzeniami mechanicznymi scentralizowanymi

Rys. 5

Aby poprawnie zapewnić sterowanie przejazdu kolejowo-drogowego (kat. B lub kat. C) należy:

1. Umieścić na przejeździe lub w jego pobliżu #SSPController (można go znaleźć z tym samym miejscu co manipulator PS12 (Rys. 1).

2. Wpisać do etykiety kontrolera identyfikator przejazdu (Rys. 5).

W polu oznaczonym słupkiem hektometrowym wpisujemy kilometraż przejazdu (będzie się on wyświetlał w powtarzaczu na nastawni). W polach P i N umieszczamy identyfikatory Tarcz ostrzegawczych Przejazdowych stojących przy torze 1 i torze 2 dla danego kierunku jazdy (P, N) po danym torze (kierunek ten wyznacza sposób postawienia czujników na danym torze (patrz Rys. 6).

Dla zilustrowanego przypadku na rys. 5 mamy szlak jednotorowy (tor nr 1) i w kierunku parzystym ustawiona jest ToP oznaczona 118. W kierunku nieparzystym dla jazd po torze nr 1 nie występuje ToP, a wzbudzenie przejazdu następuje poprzez podanie sygnału zezwalającego na semaforze wyjazdowym na dany tor szlakowy (pod warunkiem zajęcia toru przez pociąg przed podanym semaforem wyjazdowym). Dokładnie taka sama funkcja jest realizowana obecnie w przejazdach uzależnionych w przebiegach sterowanych za pomocą SCS i SPK.

Rys. 6

3. Czujniki (w postaci niebieskich strzałek) umieszczamy w odpowiednej odległości od przejazdu (dwa czujniki najazdowe) oraz czujnik wyłączający na przejeździe. Zasady numeracji czujników oraz kierunek jazdy przez czujniki (N - nieparzysty, P - parzysty) przedstawiono poniżej (Rys. 6) 4. W nastawni umieszczamy powtarzacze (ERP-5 - dla przejazdów starszych typów bez ToPów, lub ERP-6 - dla przejazdów nowszej generacji) - w przypadku powtarzacza ERP-6 może on pokazywać stan do maksymalnie 8 przejazdów szlakowych (Rys. 7). W poniższym przypadku powtarzacz obsługuje dwa przejazdy (identyfikatory P59435 i P11952) - dla powtarzacza ERP-5 (Rys. 8) możemy wpisać tylko identyfikator tylko jednego przejazdu (w tym przypadku jest to identyfikator P56064). 5. Ewentualne uzależnianie przejazdów w przebiegach pociągowych. W tym przypadku należy zaznaczyć odpowiedni checkbox (Route awakening) w kontrolerze danego przejazdu. W przypadku przejazdu P11952 (Rys. 5) jazda na szlak jednotorowy odbywa się z uzależnieniem w przebiegach wyjazdowych (w kierunku nieparzystym zgodnie z ustawieniem niebieskich czujników dla danego przejazdu). Zaznaczamy checkbox zawierający oznaczenie 1N. 6. Dla przejazdu na szlaku dwutorowym (Rys. 9) jazda na tor 1 odbywa się w kierunku parzystym, natomiast jazda na tor 2 odbywa się w kierunku nieparzystym. Zaznaczamy zatem checkbox 1P/2N. Należy zwrócić uwagę na kierunek jazdy pociągu na dany czujnik przy jeździe pociągu podczas wzbudzania przejazdu uzależnionego w przebiegach.

Obsługa powtarzaczy

Rys. 11

Poprawność wpisów wszystkich przejazdów w powtarzaczu ERP-6 sygnalizowana jest świeceniem odpowiedniej ilości zielonych diod na panelu czołowym powtarzacza. W tym przypadku 2 przejazdy (Rys. 10). Wydawanie komend dla danego przejazdu odbywa się poprzez wybór danego przejazdu za pomocą strzałek (w górę/w dół), a następnie naciskania przycisku CMD w celu wybrania odpowiedniej komendy (Reset, T1wył, T1zał, T2 wył, T2zał). Po wybraniu odpowiedniej komendy dla danego przejazdu naciskamy ENTER a następnie potwierdzamy wykonanie komendy przyciskiem CMD. Po naciśnięciu przycisku MENU na panelu czołowym możemy wyświetlić informacje o stanie każdego z kontrolowanych przejazdów przez ten powtarzacz (Rys. 11). Wyświetlana jest aktualna data i czas, kilometraż danego przejazdu, włączenie czujników w torach szlakowych (t1:ZAŁ, t2:ZAŁ dla szlaku dwutorowego lub tylko t1:ZAŁ dla szlaku jednotorowego), stan przejazdu (OK. OTW lub OK. ZAM). Włączenie ostrzegania dla danego przejazdu sygnalizowane jest miganiem odpowiedniej diody na panelu czołowym powtarzacza.

W przypadku powtarzacza ERP-5 można wydać tylko polecenie zerowania przejazdu poprzez najechanie na panel czołowy i naciśniecie na klawiaturze przycisku “e” (Rys. 12). Włączenie ostrzegania na przejeździe sygnalizowane jest pulsowaniem zielonej diody (pozostałe diody świecą się światłem ciągłym) i słyszalnym stukotem pracy zwory przekaźnika.

Zabudowa przejazdów z czujnikami Remote_axle_counter

W przypadku przejazdów, które znajdują się blisko granicy scenerii lub gdy wymagana odległość czujników od przejazdu jest większa niż dostępna na scenerii, to stosujemy czujniki Remote_axle_counter. Zasada ich nazewnictwa jest taka sama jak zwykłych czujników (jak chociażby jest przedstawione na rysunku 6 na tej stronie). Jedyną różnicą jest pole AC Distance - w którym wpisujemy różnicę pomiędzy wymaganą przepisami a rzeczywistą odległością czujnika od przejazdu na scenerii. Dla przykładu - czujnik ma znajdować się 1647 metrów od przejazdu, a my do dyspozycji mamy tylko 1015 metrów toru na scenerii do magicznego lasku (wyłącznie). W związku z tym, stawiamy ten rodzaj czujnika od razu za magicznym laskiem, nadajemy mu odpowiednią nazwę, a następnie w okienku AC Distance wpisujemy różnicę między odległością rzeczywistą a oczekiwaną czujnika, czyli w naszym przypadku 632 m.

Opracowanie: trichlor