Stopniowanie wartości dopuszczalnych parametrów
Spis treści
Stopniowanie wartości dopuszczalnych parametrów
W przeciwieństwie do starszych wytycznych w nowych standardach nie określa sie tylko wartości minimalnych układu torowego, ale wyznaczono kilka stopni i progów wartości dopuszczalnych. Rozróżnia się następujące z nich:
Zalecane wartości dopuszczalne (P0)
Stosowane są w dogodnych warunkach terenowych lub w dogodnych warunkach układu torowego, które zapewniają minimalny poziom oddziaływań dynamicznych oraz maksymalny w danych warunkach poziom komfortu pasażerów, przy uzyskaniu założonych parametrów eksploatacyjnych.
Przekroczenie progu P0 jest dopuszczone w przypadkach uzasadnionych względami technicznymi lub ekonomicznymi, a decyzję o przekroczeniu podejmuje projektant.
Normalne wartości dopuszczalne (P1)
Stosowane są w momencie gdy zastosowanie wartości dopuszczalnych byłoby przyczyną:
- zmniejszenia prędkości pojazdów szynowych w stosunku do prędkości założonej/wymaganej,
- zwiększenia zajętości terenu,
- zwiększenia stopnia skomplikowania i/lub wielkości układu geometrycznego,
- zwiększenia niekorzystnych oddziaływań infrastruktury kolejowej na otoczenie zewnętrzne linii kolejowej.
Przekroczenie progu P1 wymaga zgody Zakładu Linii Kolejowych lub Zarządu PKP PLK S.A. (w warunkach symulatora wymaga to akceptacji osoby sprawdzającej układ torowy)
Rozszerzone wartości dopuszczalne (P2)
Stosowane są wyjątkowo w celu realizacji szczególnych celów, wymagań lub zamierzeń projektowych.
Przekroczenie progu P2 wymaga uzyskania odstępstwa od zapisów instrukcji i standardów udzielanego w formie uchwały Zarządu PKP PLK S.A. (w warunkach symulatora wymaga to akceptacji co najmniej 2 osób sprawdzających układ torowy)
Graniczne wartości dopuszczalne (P3)
Są to maksymalne lub minimalne wartości określone w przepisach powszechnie obowiązujących.
